Een geschenk uit de hemel

Het is een prachtige zomeravond als een aantal enthousiastelingen van roeivereniging De Waal hun toekomstige roeiwater laten zien. De burgervereniging uit Nijmegen werd tien jaar geleden al opgericht, maar de zoektocht naar een geschikte locatie zorgde voor nodige oponthoud. Totdat een aantal jaar terug bleek dat er een nevengeul naast de rivier de Waal zou worden gemaakt om overtallig rivierwater weg te kunnen laten stromen. Een ideale mogelijkheid alsnog een roeivereniging te starten.

Het toekomstige roeiwater ligt op een fantastische plek. Of je nou via het spoor of de snelweg de stad vanaf de noordkant binnen komt, je ontkomt niet aan de werkzaamheden bij de rivier de Waal pal tegenover de stad. Je gaat zelfs even dromen van een prachtige twee-kilometer-baan. Mooie boulevards waar publiek op zou kunnen zitten, zijn in elk geval al aangelegd. Enkel de brugpilaren gooien roet in het eten. Na de middelste brug, de Spoorbrug, blijkt de geul nog precies 1700 meter door te lopen met een gemiddelde breedte van 150 meter. Geen nieuwe olympische roeibaan dus, maar wel een uitstekende plek om te roeien. Secretaris Vincent Ormel heeft ook nog eens het geluk op slechts een steenworp afstand te wonen. Binnen een paar minuten zijn we op de plek waar de graafwerkzaamheden in volle gang zijn. Een groot deel van de geul ligt er al en de bruggen naderen hun afrondingsfase. “Heel bijzonder, het project ligt een half jaar voor op schema en ze zijn ook ruim binnen het budget gebleven” vertelt Roger Bergs, die onder andere actief is in de leden- en materiaalcommissie. “Eind dit jaar moet het graven klaar zijn zodat we hopelijk in mei 2016 voor het eerst kunnen roeien.”

Door de geul ontstaat een klein eilandje aan de Waal waar je enkel met een brug kan komen. Naast een paar mooie villa’s en twee oubollige cafés, staat er nu ook een grote container van de bouwers. De Waal zoekt net als de andere watersportverenigingen (zoals ook studentenvereniging Phocas) die aan de geul komen te liggen nog een geschikt onderkomen. De container overnemen zou een optie zijn. “Alleen ligt die een stuk hoger dan het water waardoor je met de boten flink wat hoogtemeters moet overbruggen” laat Ormel weten. Een andere mogelijkheid is gebruik maken van de binnenkant van de nabij gelegen grote brug over de Waal, het zogenaamde Bastion. “Punt is alleen dat het een enorme ruimte is en ook daar is het hoogteverschil aanzienlijk” aldus Roger. Ook is er reeds onderzoek gedaan naar een drijvend clubhuis, maar daar zijn een stuk meer kosten aan verbonden. Iets waar de jonge vereniging uiteraard (nog) niet over beschikt, maar wat ook een probleem zal zijn voor de andere gegadigden (zoals Phocas en de kanovereniging) die nog naar een gebouw zoeken. Samen hebben ze weliswaar de krachten gebundeld in een Watersportstichting, maar dan nog zal er flinke subsidie aan te pas moeten komen om dit voor elkaar te krijgen.

Het zijn momenteel de belangrijkste hoofdbrekens waar de leden van de nog jonge vereniging mee worstelen. Voor de rest hebben de enthousiastelingen de zaken goed voor elkaar. In de drie jaar dat ze er nu hard aan trekken hebben ze reeds 150 leden geworven. Een flink aantal voor een vereniging waar nog niet geroeid kan worden. “We werven sinds twee jaar echt actief leden” vertelt Patricia van Wachtendonk die zelf een paar jaar terug nog in het bestuur van Phocas zat. “We hebben op basis van informatie uit andere steden een benchmark gemaakt. We hopen in mei als we starten op 200 te staan en op lange termijn door te groeien tot 500 a 600 man ” vult Vincent aan. Het is een aanzienlijk aantal, maar ook weer niet gek gezien de grootte van de stad Nijmegen. Wat dat betreft is het vreemd dat er niet eerder al een burgervereniging is opgericht. “Dat heeft ermee te maken dat er in de regio nu eenmaal weinig geschikt roeiwater is. Voor het Maas-Waalkanaal, waar Phocas nu nog zit, werd vanwege de veiligheid door de gemeente al lange tijd geen nieuwe vergunning uitgegeven” aldus Bergs.

Hoewel ze aanvankelijk hadden gedacht voornamelijk oud-roeiers van studentenverenigingen te trekken, komen opvallend veel beginners op de plannen van De Waal af. “De groep van nu bestaat uit ongeveer 1/3e beginners, 1/3e ervaren roeiers en nog 1/3e specifiek oud-roeiers van Phocas” aldus Patricia. “Ze komen echt overal vandaan. Ik denk dat elke studentenvereniging van Nederland wel vertegenwoordigd is.” Lieke Krielen is zo’n beginner. Opvallend genoeg zet ze zich al flink in voor de club, en dat terwijl ze zelf nog maar drie keer in een roeiboot heeft gezeten. “Toen ik hier in 2007 ging studeren was er een wachtlijst voor Phocas, maar toen ik twee jaar terug in de krant las over de nevengeul leek het me leuk het alsnog op te pakken.” Om hun leden kennis te laten maken met de sport roeien ze in de zomermaanden elke zondagochtend bij Phocas en ook zijn ze met een groep wezen varen bij verenigingen in de buurt zoals Jason (Arnhem) en De Drie Provinciën (Cuijk).

Ook qua vloot is de vereniging goed voorbereid op wat gaat komen. “Volgens de richtlijnen van de roeibond zouden we nu ongeveer rond zijn, alleen een deelbare acht en enkele kleine nummers ontbreken nog. Het zijn 25 tot 30 boten, van alles wat” aldus Bergs. Het zijn voornamelijk giften die tot stand zijn gekomen dankzij het grote netwerk van voorzitter Cor Scheffers. De meeste boten liggen opgeslagen op een zolder van een boerderij in Groesbeek, waar het een hele kunst is ze naar binnen en buiten te loodsen. In een aparte schuur werkt de al actieve bootsman Rens Bitterling vervolgens aan de boten, zodat ze straks in goede staat richting de nevengeul kunnen. Ondertussen mijmeren de leden met uitzicht over het water, de werkzaamheden en een prachtig ondergaande zon nog even verder. Ormel: “Het is voor ons – maar ook voor het roeien in Nijmegen – een geschenk uit de hemel dat dit hier nu wordt gerealiseerd.”